Lubczyk ogrodowy (Levisticum officinale)

Opis: Inne nazwy zwyczajowe – lubiśnik lekarski, korzeń, łakotne ziele, mleczeń. Lubczyk to roślina wieloletnia z rodziny selerowatych (Apiaceae) o krótkim, grubym kłączu z licznymi, mięsistymi korzeniami bocznymi. Pochodzi z Afganistanu i Iranu. Dorasta do 1,5 m wysokości. W pierwszym roku wytwarza rozetę pierzastych liści odziomkowych, w drugim pojawia się prosta, słabo rozgałęziona, wewnątrz pusta łodyga. Liście pojedynczo lub podwójnie pierzaste, ciemnozielone, błyszczące. W czerwcu-lipcu pojawiają się niepozorne, zielonkawożółte kwiaty zebrane w płaskie baldachy na końcach rozgałęzień. Lubczyk ma charakterystyczny zapach i ostry, słonawo-gorzki smak. Zastosowanie w ogródkach ziołowych oraz jako uzupełnienie rabat bylinowych.

Uprawa i pielęgnacja: Potrzebuje słonecznego lub lekko zacienionego stanowiska. Lubczyk ogrodowy dobrze rośnie na żyznej, próchnicznej, przepuszczalnej, bogatej w wapń i dostatecznie wilgotnej glebie. Za sprawą długich korzeni wytrzymuje okresowe susze. Mimo że dobrze wytrzymuje nasze zimy warto ją zabezpieczać przykrywając suchymi liśćmi.

Rozmnażanie: Szybkie z wysiewu nasion zaraz po zbiorze bezpośrednio do gruntu. Trudniejsze (ze względu na długie mięsiste korzenie) ale możliwe przez podział wczesną wiosną.

Szkodniki i choroby: Brak.

Inne zastosowania: W medycynie – surowcami zielarskimi są korzeń i kłącze Radix Levistici, owoce Fructus Levistici i liście Folium Levistici. Stosowany w chorobach dróg moczowych, zaburzeniach trawiennych, wzdęciach. Używany bywa w nieżytach górnych dróg oddechowych i jako środek wykrztuśny. W kuchni – jako przyprawa do mięs, sosów, zup, potraw duszonych, ryb, surówek i sałatek warzywnych. Nasiona używa się jako dodatek do pieczywa, do aromatyzowania likierów oraz jako składnik przyprawy maggi. W kosmetyce – olejek z lubczyku dodaje się do kąpieli, ma działanie uspokajające.